افعال مدال modal به صورت کلی در گرامر زبان انگلیسی عبارتند از:

May	Could	Can
Might	Needn’t	Must
Would	Ought to	Should

هر چند افعال modal در برخی از مواقع دارای یک سری استثناهایی می‌باشند که در ادامه مطرح خواهند شد. اما اصلی‌ترین این افعال در بالا بیان شده است. این افعال برای بیان توانایی ها، اجازه دادن، احتمالات، قوانین و مواردی از این قبیل استفاده می‌شوند. افعال modal دارای یک شکل برای استفاده هستند و این افعال در زمان حال ساده برای سوم شخص -s دریافت نمی کنند و نیز دارای حالت گذشته ساده و قسمت سوم فعل نمی باشند. با این حال، برخی از افعال مدال modal دارای شکل های جایگزین هستند که به ما این امکان را خواهند داد تا بتوانیم به بیان ایده‌ها و نظرات خود در زمان های مختلف بپردازیم.

Modal verbs

افعال مدال (افعال کمکی وجهی یا مدال) افعال خاصی در زبان انگلیسی هستند که با فعل‌‌های معمولی مانند work. Play,… تفاوت دارند. این افعال نوعی فعل کمکی هستند که همیشه با فعل اصلی جمله بکار می‌روند. اما برخلاف افعال کمکی does, do, did اطلاعات بیشتری درباره عملکرد فعل اصلی جمله می‌دهند.  پرکاربردترین افعال مدال در زبان انگلیسی شامل افعال can, could, may, might, must, should. Would, will, shall است.

توجه
گاهی افعال ought to, dare, had better, need to نیز جز فعل‌های کمکی مدال به شمار می‌روند.

برخی از ویژگی‌های افعال مدال عبارتند از:

1. در حالت سوم شخص مفرد، برخلاف افعال حال ساده، “s” یا “es” نمی‌گیرند.

او می‌تواند بخوبی پیانو بنوازد.	She can play the piano well. (not: She cans…)
او باید سخت‌تر تلاش کند.	He must work harder. (not: He musts…)

2. در جملات پرسشی و منفی از فعل کمکی دیگری استفاده نمی‌کنند.

شما چی می‌خریدید اگر در قرعه کشی برنده می‌شدید؟

What would you buy if you win the lottery? (not: What did you would buy…)

3. هیچگاه “ed” یا “ing” نمی‌گیرند.

❌Musting❌ , musted

4. هیچگاه to بعد از آن‌ها قرار نمی‌گیرد. به استثنای ought to و need to

شما باید فورا به پلیس زنگ بزنید.

You should phone the police immediately. (not: you should to phone ❌)

5. اگر بعد از افعال مدال؛ شکلی از افعال to be بیآید، آن فعل to be، فقط خود be خواهدبود.

ممکن است امروز باران ببارد.

It may be rain today.

کاربرد‌های Will /Would

1. در زبان انگلیسی وقتی می‌خواهیم از آینده و اینکه چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد صحبت کنیم از will استفاده می‌کنیم.
Would که گذشته will می‌باشد را نیز زمانی به کار می‌بریم که بخواهیم در زمان گذشته درباره‌ی آینده صحبت کنیم.
ساختار جملات :

فردا باران خواهد بارید.	It will rain tomorrow.
من فکر کردم باران می بارد.	I thought it would rain.
هیچ کس به اون شهر نخواهد رفت.	Nobody will go to that city.

2. کاربرد دیگر Will /Would که رایج‌ترین کاربرد آن‌ها هم می‌باشد در جملات شرطی بوده که در جملات شرطی نوع دوم و سوم استفاده می‌شوند. این ساختار برای نشان دادن رویداد یا کار های فرضی در گذشته استفاده می‌گردد.

اگر پول داشتم آن ماشین را می خریدم

.If I had money, I would buy that car

3. برای درخواست مودبانه در جمله از Will /Would استفاده می‌شود .

ميشه لطفا” در رو ببندي؟

Would you please close the door?

4. برای بیان تمایلات و خواسته‌ها هم از would استفاده می‌شود .

کمی قهوه میل دارید؟

?would you like some coffee

5. برای تجسم کردن کار هایی که دوست داریم ولی هنوز اتفاق نیفتاده‌اند و موقعیت‌های غیر واقعی .

دوست دارم نيويورك رو ببينم.

I would love to visit New York.

Can

توانایی‌ها و مهارت‌های زمان حال

همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم شناخته شده‌ترین کاربرد can استفاده از آن به منظور صحبت کردن درباره توانایی‌ها و مهارت‌هایی است که در زمان کنونی قادر به انجام آن‌ها هستیم.

من می‌توانم انگلیسی صحبت کنم.	I can speak English.
می‌توانم ساعت‌ها قدم بزنم.	I can walk for hours.
می‌توانم یک کتاب بلند را یک روزه تمام کنم.	I can read a long book just in a day.
می‌توانم صدایش را بشنوم ولی نمی‌توانم او را ببینم.	I can hear her voice but I can’t see her.
نمی توانم بفهمم چه می‌گویی. لطفاً بلندتر حرف بزن.	I can’t understand what you’re saying. Please speak louder.
نمی‌توانم نام او را به خاطر آورم. باید چه کار کنم؟	I can’t remember his name. What should I do?

Could

کاربردهای Could

1. مهارت‌ها و توانایی‌های زمان گذشته

زمانی که از could برای اشاره به توانایی‌ها و مهارت‌های زمان گذشته استفاده می‌کنیم، در نقطه مقابل شکل حال آن یعنی can قرار می‌گیرد. فقط اینکه مشخص نیست این توانایی‌ها تا زمان حال ادامه پیدا کرده‌اند یا نه.

وقتی جوان بودم می‌توانستم ساعت‌ها بدون خسته شدن راه بروم.	I could walk for hours without getting tired when I was young.
هر وقت لازم بود برای امتحان درس بخوانم می‌توانستم تمام شب را بیدار بمانم.	I could pull an all-nighter whenever I needed to study for an exam.

2. حواس پنجگانه و درک کردن و به یادآوردن در گذشته

برای اشاره به درک چیزی با حواس پنج گانه یا درک کردن و به یادآوردن مسائل مختلف در زمان گذشته باید از could استفاده کرد.

می توانستم بودی تندی را بشنوم.	I could smell a strong odor.
خیلی تلاش کردم ولی نمی توانستم کتاب را بفهمم.	I tried really hard but I couldn’t understand the book.

3. ارائه پیشنهاد

اگر زمان پیشنهاد دادن چیزی به کسی بخواهیم لحن حرف زدنمان را مؤدبانه نگه داریم بهترین راه، استفاده از could است.

امروز می‌توانیم در کتابخانه درس بخوانیم.

We could study in the library today.

4. نشان دادن احساسات قوی

گاهی احساسات قوی مثل عصبانیت یا خوش حالی یا هر احساس دیگری در درون ما شکل می‌گیرد. شدت آن‌ها باعث می‌شود که حس کنیم قادر به انجام دادن کار‌های مختلفی هستیم. مثل اینکه بگوییم: “این قدر عصبانی‌ام که می‌توانم منفجر شوم. ” در چنین حالتی در جمله اصلی به شرح آن احساس قوی می‌پردازیم تا زمینه پردازی برای ادامه بقیه جمله داشته باشیم. سپس در جمله واره‌ای که به دنبال آن قرار می‌گیرد با استفاده از could به بیان این می‌پردازیم که احساس قوی که درونمان شکل گرفته می‌تواند ما را وادار یا قادر به انجام چه کاری کند. نکته اینجاست که اکثر این نتایج حالتی استعاره‌ای و اغراق شده دارند. یعنی کاری نیستند که واقعاً در واقعیت انجام دهیم یا اینکه احتمال رخ دادنشان وجود داشته باشد.

به حدی خسته‌ام که می‌توانم تا یک ماه بخوابم.

I’m so tired I could sleep for a month.

May/Might

کاربرد May و Might در زمان حال یا آینده

از افعال کمکی may و might به معنای “شاید” زمانی استفاده می‌کنیم که بخواهیم به احتمال انجام کاری در زمان حال یا آینده اشاره کنیم. بطور کلی ساختار استفاده از این دو فعل کمکی به دو صورت زیر هست:

به مثال‌های زیر توجه کنین:

با خودت چتر ببر. شاید بارون بیاد.	Take an umbrella with you. It might rain.
هنوز تصمیم نگرفتم که تعطیلاتم رو کجا بگذرونم. شاید برم فرانسه.	I haven’t decided yet where to spend my holidays. I may go to France.
من شاید فردا برم لندن. ممکنه علی با من بیاد.	I may go to London tomorrow. Ali might come with me.

تفاوت May و Might برای درخواست اجازه

برای درخواست اجازه بصورت مودبانه از فعل کمکی may و بصورت خیلی خیلی رسمی از فعل کمکی might استفاده میکنیم.
مثال:

ممکنه / میشه فردا ماشینت رو قرض بگیرم؟	May I borrow your car tomorrow?
ممکنه / میشه ما یکم دیرتر بیایم؟	May we come a bit later?
ممکنه از شما یک سوال بپرسیم؟ (خیلی رسمی)	Might we ask you a question?
ممکنه یک لحظه مزاحم بشم؟ (خیلی رسمی)	Might I just interrupt for a moment?

کاربرد May برای اجازه دادن

برای اینکه بصورت رسمی و مودبانه به کسی اجازه بدیم یا بگیم اجازه انجام کاری رو داره از فعل مدال may استفاده می‌کنیم.
مثال:

الان میتونی (اجازه داری) بری.	You may go now.
اگر خواستی میتونی (اجازه داری) ساعت 11 بیای.	You may come at eleven if you wish.

Must / Must not

همانطور که می‌دانید، must یکی از افعال مُدال است و شکل فعل بعد از must باید به صورت یک مصدر بدون to یا همان فعل ساده باشد.

Must به عنوان فعل کمکی در جمله به منظور بیان امور ضروری به کار می‌رود (معمولاً در جملات خبری)؛ از این فعل کمکی برای اتفاقاتی که حتماً باید رخ دهند، استفاده می‌شود؛ برای نشان دادن اهداف جدی و کار‌هایی که باید حتماً در آینده انجام شوند؛ تأکید کردن روی‌ایده‌ها و پیشنهادات مهم و جالب (بار معنایی مثبت و تأثیر خوبی روی مخاطب خواهد داشت). همچنین، برای بیان احتمالات قریب الوقوعی که درصد رخ دادن آن‌ها بسیار زیاد باشد نیز استفاده می‌شود، برای بیان امری مهم به صورت جملات سؤالی نیز می‌توان از این فعل کمکی استفاده کرد و این دسته از جملات را معمولاً در گفتار‌های رسمی‌تر به کار می‌برند و ممکن است در مکالمات روزمره زیاد اتفاق نیوفتد؛ برای بررسی و فهم بهتر این مفاهیم، به مثال‌های زیر توجه کنید:

امور ضروری:

در باید قفل بشه

The door must be locked.

احتمال قریب الوقوع:

او بعد از شیفت شب باید خواب آلود باشد.

She must be sleepy after her nightshift.

تأکید روی یک پیشنهاد:

این کیک رو حتما امتحان کن، خیلی خوبه.

You must try this cake، it’s so good.

بیان فرضیه و تأکید روی‌ایده:

این رو باید به سخنرانیم اضافه کنم.

I must add this to my speech.

نکته
افعال “must” و “have to” هر دو برای بیان اجبار به کار می‌روند اما بین این دو تفاوت‌هایی وجود دارد. فعل “have to” نشان می‌دهد که اجبار بیرونی و از طرف شخص دیگری است، یعنی این اجبار یک قانون و قاعده است و نمی‌توان آن را تغییر داد

ما مجبوریم در مدرسه مان لباس فرم بپوشیم. (این باید، یک قانون از طرف مدرسه است.)

We have to wear a uniform at our school.

اما فعل “must” نشان می‌دهد که اجبار از طرف خود گوینده است، یعنی این که یک اجبار درونی ناشی از احساس وظیفه است و عامل بیرونی در آن دخالت ندارد.

باید بیشتر درس بخونم.

I must study harder.

مثال:

چیزی که بهت گفتم رو به هیچکس نگو. باید مثل یک راز پیش خودت نگهش داری.	Don’t tell anybody what I said. You must keep it a secret.
وقت زیادی نداریم. باید عجله کنیم.	We haven’t got much time. We must hurry.
مهمه که کسی صدای ما رو نشنوه. نباید هیچ صدایی در بیاریم.	It’s essential that nobody hears us. We mustn’t make any noise

فعل need در حالت منفی نیز از استثناهای افعال modal می باشد که در این قسمت بررسی خواهد شد.

لازم نیست نگران من باشی، خوب می‌شوم.

You needn’t worry about me. I’ll be fine.

Should

به معنای “باید” و یکی از انواع افعال کمکی مُدال (modal verbs) می‌باشد.

این نکته رو یادتون باشه که در جمله بعد از should باید فعل بصورت ساده(base form) ( مصدر بدون to ) به کار بره.
برای مثال:

تو الان باید بری. ❌You should to go now نباید بگیم❌

You should go now

کاربرد should

1. برای بیان وظیفه یا اجبار به انجام کاری:

من باید قبل از ساعت ۹ صبح سرکار باشم.	I should be at work before 9 A.M.
تو‌ امشب باید ظرف‌هارو بشوری.	You should wash the dishes tonight.
او باید سخت درس بخونه.	He should study hard.

نکته
می‌تونیم برای منفی کردن به should کلمه‌ی not را اضافه کنیم که بطور مختصر میشه shouldn’t

تو مریضی. نباید فردا به مدرسه بری.	You’re sick. You shouldn’t go school tomorrow.
من نباید با او صحبت می‌کردم.	I shouldn’t talk to him.

2. برای بیان توصیه یا سفارش:

تو باید به اندازه‌ی کافی در شب بخوابی.	You should sleep enough at night.
او باید رژیم بگیره.	He should go on a diet.

نکته
برای سؤالی کردن جمله‌هایی که با should ساخته میشن کافیه should رو بیاریم اول جمله (قبل از فاعل)!

آیا من باید الان به خونه برم؟	should I go home right now?
آیا تو باید صورتحساب رو پرداخت کنی؟	Should you pay the bills?

3. بعضی اوقات برای ارائه نظر، پیشنهاد و درخواست هم از should استفاده می‌کنیم:

شما نباید با سرعت زیاد رانندگی کنید.	You shouldn’t drive too fast.
تد باید لباس‌های بهتری بپوشه.	Ted should wear better clothes.

Ought to

از ought to در زبان انگلیسی به عنوان فعلی نیمه مدال یاد می‌شود. دلایل منطقی برای این نام‌گذاری وجود دارد. این فعل برخلاف سایر افعال مدال انگلیسی با to دنبال می‌شود، اما در عین حال مانند آن‌ها با شکل ساده فعل دنبال می‌شود و برای تطابق با فاعل شکل خود را عوض نمی‌کند. شیوه منفی کردن و پرسشی کردن آن نیز تابع بقیه افعال مدال است.

ساختار ought to در جملات انگلیسی

مثبت	You ought to speak to your father as soon as possible.
منفی	You ought not to/ oughtn’t to behave like that.
پرسشی	Ought we to wait for them outside ?
گذشته مثبت	You ought to have studied more.
گذشته منفی	They oughtn’t to have ordered so much food.

کاربرد Ought to

1. شرح موقعیت‌های دلخواه و‌ایده‌آل

هنگام قرار گرفتن در شرایطی که جای بهبود برای آن وجود دارد می‌توان با استفاده از ought to عنوان کرد که برای رسیدن به شرایط فرضی‌ایده‌آل، چه کاری باید انجام شود.

باید لامپ‌های بیشتری در خیابان وجود داشته باشد. شب‌ها خیلی تاریک است.

There ought to be more lamp lights on the street. It’s very dark at night.

شکل گذشته ought to نشانگر شرایط‌ایده‌آل در گذشته هستند که هرگز محقق نشدند و الان به شکل یک پشیمانی بیان می‌شوند.

باید شمع‌های بیشتری روی کیک می‌گذاشتی.

You ought to have put more candles on the cake.

نکته اصلی در اینجاست که موقعیتی که گوینده در آن قرار داشته به اتمام رسیده و در گذشته است. شرایطی که از نظر او‌ایده‌آل بوده محقق نشده و حالا او به مخاطب خود می‌گوید که اگر رویداد‌های گذشته جوری دیگری رقم خورده بود، بهتر می‌بود.

2. پیشنهاد دادن و نصیحت کردن

می‌توان از ought to برای نصحیت کردن، پیشنهاد دادن یا یادآوری مسئولیت‌ها نیز استفاده کرد.

باید از قانون محدودیت سرعت پیروی کنی.	You ought to obey the speed limit.
باید بیشتر درس بخوانی.	You ought to study harder.

3. خبر دادن از احتمالات

می توان از ought to برای پیش بینی درباره اینکه اتفاقی قرار است چه طور رقم بخورد استفاده کرد.

امتحان باید یک ساعتی طول بکشد.

The exam ought to take only for one hour.